ความรักจากแม่
อ่านแล้วก็คิดในใจว่า ความรักจากแม่เป็นความรักแท้จริง ประเสริฐมาก
ทุกๆ คนที่มีแม่ควรทดแทนบุญคุณ รักท่านให้มากๆ นะคะ
เช้าวันหนึ่ง..ที่โรงพยาบาล...
“ขอให้ชั้นดูหน้าลูกหน่อยได้มั๊ยคะ” คุณแม่คนใหม่เอ่ยขึ้น
เมื่อห่อผ้าน้อย ๆอยู่ในอ้อมกอดเธอ เธอค่อยๆคลี่ผ้าที่ห่อออกเพื่อมองใบหน้าเล็ก ๆ กรี๊ด ด ด ด ด.... เธอกรีดร้อง
หมอต้องอุ้มเด็กออกไปอย่างรวดเร็ว เด็กทารกที่เกิดมา....ไม่มีใบหู !!!
และแล้ว....กาลเวลาพิสูจน์ว่า....การได้ยินของเจ้าหนูไม่มีปัญหา
ปัญหามีเฉพาะสิ่งที่มองเห็นภายนอกคือ....ใบหูที่หายไป
หลายครั้งที่เจ้าหนูกลับจากโรงเรียนแล้ววิ่งมาบอกแม่
เธอรู้ว่าหัวใจลูกปวดร้าวแค่ไหน...
เจ้าหนูพูดโพล่งออกมาอย่างน่าเศร้า “พวกเด็กตัวโต พวกมันล้อผมว่า “ไอ้ตัวประหลาด”
จนกระทั่ง... เจ้าหนูเติบโตขึ้นหล่อเหลา เป็นที่รักของเพื่อน ๆ
เค้ามีพรสวรรค์ในด้านอักษรศาสตร์ วรรณคดี และดนตรี เค้าอาจได้เป็นหัวหน้าชั้น
แต่เพราะเจ้าสิ่งนั้น...ทำให้เค้าไม่อยากเจอใคร
“ลูกต้องพบปะกับผู้คนบ้างนะลูก” > > แม่กล่าวด้วยความสงสารลูก
พ่อของเด็กชายปรึกษากับหมอประจำครอบครัว
และได้รับข่าวดีจากหมอว่า...”ผมสามารถปลูกถ่ายใบหูได้รับถ้ามีผู้บริจาค
แต่ใครล่ะจะเสียสละใบหูเพื่อเด็กน้อยคนนี้” คุณหมอกล่าว
จนกระทั่ง ...2 ปีผ่านไป พ่อบอกกับลูกชาย “ลูกเตรียมตัวไปโรงพยาบาลนะ
พ่อกับแม่หาคนบริจาคใบหูที่ลูกต้องการได้แล้ว...แต่นี่เป็นความลับ”
การผ่าตัดสำเร็จด้วยดี > > > และแล้ว...คนคนใหม่ก็เกิดขึ้น
เค้ากลายเป็นผู้มีพรสวรรค์ เป็นอัจฉริยะในโรงเรียน ในวิทยาลัยจนเป็นที่กล่าวขานกันรุ่นต่อรุ่น
ต่อมาได้แต่งงาน...และทำงานเป็นข้าราชการในสถานทูต
วันหนึ่งชายหนุ่มถามผู้เป็นพ่อว่า “พ่อครับใครเป็นคนมอบใบหูให้ผมมา
ใครช่างให้ผมได้มากมาย แต่ผมไม่เคยทำอะไรเพื่อเค้าได้เลยสักนิด”
“พ่อไม่เชื่อว่าลูกจะตอบแทนเค้าได้หมดหรอกเรื่องนี้เป็นความลับ เราตกลงกันแล้ว” พ่อตอบ
หลายปีผ่านไป....มันยังคงเป็นความลับ และแล้ว..วันนึง
วันที่มืดมิดที่สุดผ่านเข้ามา...ในชีวิตลูกชาย แม่เค้าได้เสียชีวิตลง..
เค้ายืนข้างๆพ่อ...ใกล้หีบศพของแม่ พ่อเรียกเค้า “ มานี่สิลูก..มานั่งใกล้ๆนี่..พ่อลูบผมแม่อย่างช้าๆ
และนุ่มนวล..ผมสีน้ำตาลแดงถูกเสยขึ้นจนมองเห็น > > ใบหน้าที่มองดูเหมือนคนนอนหลับ
และแล้วสิ่งที่ทำให้ลูกชาย> > > ถึงกับต้องตะลึง.. .......ใบหูของแม่...หายไป
แม่ไม่มีใบหู...”นี่เป็นคำตอบที่ลูกอยากรู้มาตลอดชีวิต”...พ่อกระซิบผ่านลูกชาย
“แม่บอกพ่อว่าเธอดีใจที่ได้ทำอย่างนี้+ตั้งแต่วันผ่าตัด...เธอไม่เคยตัดผมอีกเลย
ไม่มีใครมองเห็นว่าเธอไม่สวยจริงมั๊ย?
“ จงจำไว้” สิ่งมีค่าที่แท้จริง ไม่ได้อยู่ที่การมองเห็น...หากแต่อยู่ที่สิ่งที่เรามองไม่เห็น
ความรักที่แท้จริง....ไม่ได้อยู่ที่เราได้ทำอะไรแล้วมีคนรับรู้...
หากแต่อยู่ที่สิ่งที่เรากระทำแล้ว...ไม่มีใครรับรู้....
ความรักบางครั้งไม่จำเป็นต้องพูดพร่ำเพรื่อ...
บทความจาก http://www.powerjustice.com/article/article_04.htm
